درمان نگهدارنده با نالترکسون در بیماران وابسته به مواد افیونی و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی و روان شناختی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش داروی نالترکسون و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی و روانشناختی در پیش گیری از عود در بیماران وابسته به موادافیونی  پس از مرحله ی سم زدایی انجام شده است. روش: در این بررسی مقطعی 107 بیمار مرد وابسته به مواد افیونی که دوره ی سم زدایی را در بخش دوگانه ی بیمارستان شهید بهشتی کرمان گذرانده بودند، در زمینه ی مصرف نالترکسون آموزش دیدند و یک ماه و سه ماه پس از ترخیص از بیمارستان، به کمک تماس تلفنی درباره ی تداوم مصرف آن پی گیری شدند. ویژگی های جمعیت شناختی نمونه ی مورد بررسی به کمک یک پرسش نامه ی جمعیت شناختی و ویژگی های روان شناختی آنها به کمک پرسش نامه ی scl-90-r پیش از آغاز علایم ترک بررسی شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد بررسی 86/7± 75/33 سال بود. با افزایش میزان تحصیلات، مدت زمان مصرف داروی نالترکسون نیز افزایش یافت. 1/27% بیماران کمتر از یک ماه، 8/59% یک ماه و 1/13% سه ماه کامل دارو را مصرف نمودند. همه ی مقیاس های آزمون scl-90-r در بیماران گروه اول به طور معنی داری از دو گروه دیگر بیشتر بود. نتیجه: تجویز نالترکسون برای بیماران تحصیل کرده سودمندتر است. همراه نمودن درمان دارویی با درمان های غیردارویی می تواند باعث افزایش زمان مصرف نالترکسون گردد.